دغدغه

دغدغه های فکری، این روزها حسابی پریشانم کرده ...
فکر همسرم، کارم، حسابم، خانه ام، درآمدم، مهاجرت و خانواده ام ...
همه این ها بگونه ای عجیب به روح و روانم فشار می آورند ...
و از همه مهمتر اینکه آیا اندیشه رفتن به خارج از کشور می تواند مسیر خوبی باشد ... ؟! آیا خانواده ام از آن ضربه نخواهند دید ... ؟!
همسرم همچنان مصر است که تنها در ایران بماند و من بخاطر بچه ها بروم و البته هیچ حرکتی انجام نمی دهد و می توان گفت تمامی وظایف سنگین این مسیر بدوش خودم است . خدا کند از این هم سر بلند بیرون بیایم ...
هر چند سن و سالی از من گذشته و چیزی برای خود نمی خواهم اما بهر حال باید بتوانم کاری خارج از ایران برای خودم دست و پا کنم که درآمد نسبتا خوبی داشته باشد و من بتوانم آنجا فرزندانم را به نحو احسن اداره کنم و متکی به در آمد ایرانم نباشم. زیرا باید به این فکر هم باشم که ارز زیادی از ایران خارج نکنم و مملکتم را بخاطر خودم و فرزندانم دچار مخاطره نکنم.
به خودم قول داده ام با کاری که آنجا انجام می دهم سهمی هم برای ارسال به ایران پس انداز کنم تا ارز از دست رفته به میهنم باز گردد...
ان شاءالله.

مهاجرت ...

باید همه جوانب را در نظر بگیرم ...

آیا دانشگاه مناسبی دارد؟"

آیا از نظر علمی مورد قبول دنیا هست؟"

آیا مورد تایید وزارت علوم کشور است ؟"

آیا امنیت دارد؟

آیا رشته های دانشگاهی به زبان انگلیسی تدریس می شوند ؟"

موقعیت جغرافیایی این کشور و فاصله آن تا ایران چقدر است؟
هزینه های تحصیلی و شهریه در این کشور چگونه است ؟"!

هزینه های زندگی و ایاب و ذهاب در این کشور چگونه است؟"

آیا کشورمهاجر پذیری است؟

با مهاجران ایرانی چه برخوردی دارند؟

آیا دانشجویان حین تحصیل می توانند کار کنند؟

آیا درآمد حاصل از کار جواب گوی بخشی از هزینه های آنان می شود؟

دانشگاه مورد نظر در چه رنکینگی از دنیا قرار دارد؟"

چه کشورهایی به کشور مورد نظر مهاجرت می کنند؟

دلایل مهاجرت آنان چیست؟

کدام یک از مهاجرت ها بیشترین درصد را در کشور مقصد شامل می شود؟

آیا تعداد ایرانیان حاضر در کشور مقصد به حدی هست که گفت کشور مهاجر پذیر از طرف ایران است؟

آیا ایرانیان کشور مقصد در دسترس هستند؟

و سوال های بسیار دیگر ...